محله سرجوب دولت‌آباد برخوار

نکته 1

در سال 203 و به قولى 202 هجرى قمرى که حضرت رضا علیه‌السلام در طوس به شهادت رسیدند بدن مطهر آن امام همام را در باغ حمید بن قحطبه و در کنار قبر هارون خلیفه عباسى به خاک سپرده شد و نخستین بناى حرم مطهر همان بقعه هارون الرشید است که بعدها حرم را روى دیوارهاى قدیمى آن بنا نهادند و از آن به بعد طوس به مشهد‌الرضا تغییر نام یافت.

18 آبان 95 سی و ششمین سالگرد شهادت شهید حسن داوری 

را گرامی می‌داریم و به روح پاکش صلوات می‌فرستیم.

14 آبان 95 سی و چهارمین سالگرد عروج ملکوتی شهید حسن داوری را گرامی می‌داریم

و به روان پاکش درود و صلوات می‌فرستیم.

11 آبان 95 سی و چهارمین سالگرد شهید محمدمهدی (محمدعلی) داوری

را گرامی داشته به روان پاکش درود و صلوات می‌فرستیم.

11 آبان 95 سی و چهارمین سالگرد شهادت شهید حسن طاهری

را گرامی داشته به روان پاکش صلوات می‌فرستیم.

11 آبان 95 سی و چهارمین سالگرد شهید مرتضی حدادی را گرامی داشته

به روح بلندش سلام و صلوات می‌فرستیم.

11 آبان 95 سی و چهارمین سالگرد شهادت شهید نعمت‌الله داوری

را گرامی داشته به روح بلندش درود و صلوات می‌فرستیم.

7 مرداد 95 بیست و هشتمین سالگرد سرباز رشید اسلام شهید محمدرضا داوری را گرامی داشته

به روان پاکش درود و صلوات می فرستیم.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد

5 مرداد 95 سی و پنجمین سالگرد شهادت شهید اصغر ملکی را گرامی داشته

به روح پاکش صلوات می‌فرستیم.

به گزارش برخوارنیوز، شهید ولی‌الله داوری از مردان بی‌ادعای روزگار خویش بود به‌طوری‌که در اوج جوانی عقبی را بر دنیا ترجیح داد و بخاطر ایدئولوژی و آرمان‌های والایش از جان خویش گذشت.

او کسی بود که در رژیم ستمشاهی، بخاطر انقلاب بارها مورد ضرب و شتم قرار گرفت ولی از آرمان‌های خود دست نکشید. این شهید والامقام به صورت مخفیانه اعلامیه‌های امام را منتشر می‌کرد و با صدای خوش خود آن‌ها را در جلسات خصوصی با افراد محل قرائت می‌کرد.

وی علاوه بر تقویت قوای جسمانی و انجام ورزش در رشته والیبال از قدرت عرفانی فوق‌العاده‌ای نیز بهره‌مند بود به گونه‌ای که مداومت وی در نماز شب و عشق و علاقه وی به سالار شهیدان،  روح بلندش را سیقل داده بود.

مدیحه‌سرایی شهید ولی‌الله داوری در مراسمات مذهبی مسجد صاحب‌الزمان (عج) هنوز در اذهان مردم باقی است. اخلاق نیک،  سادگی و بی‌آلایشی او زبان‌زد خاص و عام بود. او اراده‌ای مصمم  شد و در راه انقلاب پا به رکاب بود.

حرف و عملش یکی بود به نحوی که خانه، همسر و چهار فرزند و شغل دولتی (شاغل در ذوب آهن) و داغ نزدیک‌ترین دوستانش نیز مانع حضور او در جهاد فی سبیل‌الله نشدند و سرانجام در تاریخ سی و یکم شهریور سال شصت و یک به آرزوی خویش رسید و دعوت حق را لبیک گفت. یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.